30 de novembre, 2005

La vida és una barca

No he de plorar perquè no veig el sol, sinó, les llàgrimes no em deixaran veure els estels" (anava així, senyor Tagore?) no em veig en cor d'escriure Rabindranat (s'escriu així?) i em fa mandra buscar a Sant Google.

Digo que no tengo que llorar porque no veo el sol, porque entonces las lágrimas no me dejarán ver las estrellas (¿era eso, señor Tagore?) no tengo ánimos para escribir Rabindranat (¿Se escribe así?) y ahora me da pereza buscar en San Google.

Amics, amigues, estic històricament histèrica (o potser és al revés) però jo mai no em dono per vençuda. Tot allò que es pugui arreglar, s'arreglarà i allò que no es pugui, ens farem fotre (amén)

Amigos, amigas, estoy históricamente histérica (o quizá es al revés) pero yo nunca me doy por vencida. Todo lo que se pueda arreglar, se arreglará y lo que no se pueda, pues... nos ... nos... ¿fastidiaremos? (lo siento, en catalán tenemos el verbo fotre, que nos va de maravilla, pero traducirlo por joder no sería lo mismo) Amén.

29 de novembre, 2005

Això meu és de jutjat de guàrdia!!!

Esto mío es de juzgado de guardia, vive Dios!
Efectivamente, mi querida Charruita, algo hice mal, a pesar de las indicaciones de mis amigos. Yo ya lo dije, lo mío con la informática es terrible... vete tú a saber, me habré dejado una coma, un punto, habré repetido algún concepto... ¡y eso que me limité a copiar y pegar, que si lo tengo que llegar a hacer sola no te arriendo la ganancia!
Mis disculpas por los links mal linkeados.
Estooo... a mi la música si que me suena (y no es de mi pc sino de una página) bueno, bueno, que no cunda el pánico. Ahora no puedo,que tengo que irme a Barcelona, pero prometo arreglar el entuerto.
Apa, que tingueu un gran dia!
Cantamañanas, si em llegeixes, envia'm "allò" perquè pugui procedir a muntar el pps (gràciesssssssssss)

28 de novembre, 2005

Gracias, again

He aconseguit posar links gràcies a l'Isaac i posar música gràcies a Ignacio. El meu mèrit és quasi nul (copiar i enganxar, buf buf buf que difícil)

He conseguido poner links gracias a Isaac y poner música gracias a Ignacio. Mi mérito es casi nulo (copiar y pegar, buf buf buf que difícil)

Por cierto... per cert...
¿Dónde encuentro más músicas para cambiarla de vez en cuando?

¿Que dice que qué?

-Señor Ministro, recuerde que en el asunto de QWHJMN están los intereses de X y de Y.
- Mire usted, señor Opositor, si eso fuera cierto, estaríamos perjudicando los intereses de Z y también de A y B, con lo cual sería mucho peor.
- Señor ministro, no entiendo lo que me está diciendo.
-Yo tampoco le entiendo a usted, puede hablar más claro?
- Mire, es que X,Y, Z, A y B tienen intereses y...
Piiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
-¿Señor ministro, me oye?
-¿Qué dice usted, Señor Opositor?

- ¡Oh, qué pena, el tren acaba de atropellar a un niño!
- Si, tiene usted razón. Es una pena.

- ¡Habrá que montar un buen entierro. Siéntese usted al lado del político E.

-Y usted al lado de míster H.

-Si, eso es lo que quedará mejor. ¿Enviamos una corona?

- ¿Qué dice?
-No le entiendo.
- ¡No le oigo!
-Bah! es inútil, oiga, usted a lo suyo y yo a lo mío.
-Mejor nos manifestamos un día de éstos.
-¿Qué diceeeeeeeeeeeeeeeee?
-¡No le entiendo!
-¡No le oigo!
-¿Por qué llorarán? no se entiende, ¿verdad? con lo bien que les tratamos...
-Mire usted, que no me entero.
-Mire usted, que no le entiendo.
...

25 de novembre, 2005

me voy por dos días...

Sólo quiero agradeceros Isaac e Ignacio, los correspondientes emails explicándome cosas para manejarme y entender mejor el blog. Lo pondré en práctica cuando vuelva, pues voy a estar fuera dos días. Gracias a los dos.
I a tots i a totes... fins al diumenge a la nit o el dilluns (depèn del cansament i tot això)
Y a todos y a todas... hasta el domingo noche o lunes (depende del cansancio y eso)

Feliz fin de semana

Bon cap de setmana!

Arg!!

No em recordava que havia de començar en català, sorry, ho sento, pardon, perdó...

La Patum de Berga és Patrimoni de la Humanitat... me n'alegro. És una festa preciosa, llàstima que darrerament hi vaig tantíssima gent (odio les multituts) Felicitats, bergadans!

No me acordaba de que tenía que empezar en catalán, sorry, lo siento, perdón, perdó...

La Patum de Berga es Patrimonio de la Humanidad... me alegro. Es una fiesta preciosa, lástima que últimamente vaya tantísima gente (odio las multitudes) ¡Felicidades, ciudadanos de Berga!

Marchando una de cava...

... fresquito para Incompleta.

Lo que pasará, reina mora, es que en cuanto llevemos un par de copas, no sólo estarás absolutamente completa a mis ojos, sino que habrá dos incompletas. Es un riesgo que, si tú asumes, yo asumo.

¡Marchando!

Chin chin

Les 8 i "sereno"/ Las 8 y sereno

Empiezo el día con una pequeña alegría y es que, por primera vez en muchos días, la noticia que me ha despertado hoy era buena. Ni siquiera diré cual es. No tiene importancia, simplemente, ni era una muerte, ni un atraco, ni un ataque terrorista ni un comentario desagradable de algún impresentable hacia mi querida Catalunya... por eso, que tengáis un buen día, lleno de buenas noticias.

Supercalifragilístocoespialidoso (está sonando ahora mismo en Catalunya Ràdio)... Bonita y cursi historia, la de Mary Poppins, pero no puedo dejar de acordarme de algunas escenas de cuando la vi de niña... sin embargo cuando se la hice ver a mis hijos, me miraron un tanto sorprendidos de que a mi me hubiera podido gustar tanto de pequeña...

y es que los tiempos cambian, queridos. A veces pra bien, por suerte.

En fin, las 8 y sereno. ¡Me voy a la escuela!

Perdoneu-me, vaig tard. Prometo que en la propera "entrada" començaré pel català.
Molt, molt, molt bon dia!!!

24 de novembre, 2005

EUREKA

Estic emocionada. Ho he aconseguit!!! Gràcies Isaac, per la teva ajuda.

Estoy emocionada. ¡¡Lo he conseguido!! Gracias, Isaac, por tu ayuda.

Ná, ya sé que es una tontada, pero me hace mucha ilu cuando "saco" algo que no salía ni a la de tres... bueno, ya puedo decir que poco a poco iré poniendo más links, todos los que suelo visitar casi a diario...a veces sólo entrar y salir para decir hola, o incluso para no decir nada, solamente una presencia silenciosa.

Buenas noches (si supiera cómo, os pondría la Canción de cuna de Brahms)
(aprenderé, por éstas) (y ahora me teneis que imaginar jurando al más puro estilo gitano, o sea: cruzando los pulgares y besándolos. Lo de escupir después no sé si se hace o es que he visto yo muchas películas)

Me temo que soy un desastre/Em temo que sóc un desastre


Amb totes les ajudes que us pugueu imaginar, no sóc capaç de "crear" els links que m'interessen. Haureu de tenir molta paciència, amb mi. Com veieu, el que he aconseguit, després de molt practicar, és canviar lleugerament el look de la pàgina. M'agrada el blau.. m'agrada el mar.

Con todas las ayudas que os podáis imaginar, no soy capaz de "crear" los links que me interesan. Tendréis que tener mucha paciencia, conmigo. Como veis, lo que he conseguido, después de mucho practicar, es cambiar ligeramente el look de la página. Me gusta el azul... me gusta el mar.

Querida bruja anónima

Bruja Anónima, S. L.
Gracias por tus palabras. Siempre tienes el don de "llegarme"... "por sus actos los reconoceréis", decía Jesucristo (personaje a quien admiro desde mi agnosticismo). Bueno, pues eso: por mis palabras espero que se reconozca que no soy scorpio, diga lo que diga el mentiroso del bloger este (ocomosellame).

Y también porque claro, por mis actos no se me puede reconocer. Sólo puedo poner aquí mis palabras. Nada más.
Y las palabras, lo he repetido tantas veces, son el reflejo del pensamienot, al mismo tiempo que el pensamiento se va formando con las palabras. No, no es difícil de entender, ¿verdad?
¡Además yo soy de letras aunque me gusten los sudokus!

juanjuan al cuadrado (j*j)2

Querido juanjuan, que conste que tú eres el único que puede permitirse llamarme infame, teniendo en cuenta el país, Infamia, ese lugar sin esquinas, donde uno nunca sabe si está entrando o saliendo. ¡Viva la imaginación! (por no repetir aquello ya tan manido de "la imaginación al poder", más que nada porque ya se ha demostrado que "tampoco" funciona, què hi farem?*)


* ¿Qué le vamos a hacer?

Fa fred/Hace frío

Ya tenía ganas de que llegara el frío. A mi me encanta que en invierno haga frío y en verano haga calor. Creo que no podría soportar que no hubiera cambios climáticos. O quizá me acostumbraría, ya que somos animales costumbristas. (¿O animales de costumbres?)... el lenguaje, gran arma, poderosa arma. Arma para todo.

¿Es lo mismo un animal costumbrista que un animal de costumbres? ¿Lo analizo? va, a ver, así, a bote pronto, puedo decir que quizá un animal costumbrista catalán, podría ser un animal a quien le gusta ir a buscar setas, comer panellets, bailar sardanas y quizá sería seguidor del Barça o del Español... y un animal costumbrista madrileño, sería algo así como un animal castizo, a quien le encanta pasear por el Retiro, a quien le gusta bailar el chotis y que los domingos va a la Sierra a tomar el aire...

Sin embargo, un animal de costumbres, sea catalán, madrileño, chino o hindú, es un pobre diablo que siempre tropieza con la misma piedra: hipotecas, bodas, bautizos y comuniones, guerras por un quítame allá esas torres... en fin... que no es lo mismo, no es lo mismo.

Pero hace frío y me gusta.

Hale, me voy, pero antes me pondré la bufanda y los guantes.

Que tengais un buen día.

Hoy no lo voy a traducir al catalán, que no me da tiempo, total, hablamos los dos idiomas (e incluso los leemos) así que hala, ya teneis bastante
(ja en teniu prou).

23 de novembre, 2005

Para Incompleta

Que no sé cómo responderte, pues realmente tu blog está incompleto... ¿No te gustará Schubert? (por la Sinfonía Inacabada, digo...)

Gracias por tu comentario, querida vecina de blog. Cuando quieras pasas por mi espacio y nos tomamos un té con pastas de las que sólo engordan las neuronas, ¿hace?

UN beso para ti, desde mi mar.

Qué difícil es...

Que difícil és canviar-se d'espai... em fa l'efecte que els antics col·legues que em visitaven ja han deixat de fer-ho. La gent tenim les nostres coses, tots i totes tenim feina, no crec que algú pugui estar pendent 24 hores del seu blog. Seria com publicar la seva vida sencera i això no és possible.

Qué difícil es cambiarse de espacio... me da la sensación que los antiguos colegas que me visitaban han dejado de hacerlo (aquí y allí). Las personas tenemos nuestras cosas, todos tenemos trabajo, no creo que alguien pueda estar pendiente 24 horas de su blog. Sería como publicar su vida entera y eso no es posible.

Malgrat tot, avui llegia una notícia - ja no sé si a la premsa digital o a la premsa format paper- que deia que els blogs són una manera de publicitar llibres i que les editorials ho estan començant a tenir en compte... si. Però què passarà quan algú com jo vulgui que li publiquin alguna cosa? Tindran en compte, les editorials, la possible qualitat de l'escriptura de cadascú? O només ho faran servir com a publicitat per als escriptors ja consagrats, que, a part de tot, aquests ja no necessiten publicitat? ja veurem què ens depararà el destí. Jo sóc de les que sempre arribo tard a tot arreu, sempre se m'adelanten, ai las!

A pesar de todo, hoy leía una noticia - no sé si en la prensa digital o en formato papel- que decía que los blogs son una forma de publicitar libros y que las editoriales lo están empezando a tener en cuenta...si. Pero ¿qué va a pasar si alguien como yo decide que quiere que le publiquen algo? ¿Tendrán en cuenta, las editoriales, la posible calidad de la escritura de cada cual? ¿O quizá solamente lo utilizarán para continuar dadno publicidad a los autores consagrados que ya no lo necesitan por ser ya conocidos? Ya veremos lo que nos deparará el destino. Yo soy de las que siempre llega tarde a todas partes, ¡ay!

Por cierto, esta es mi página anterior... de la que me "llevaré" por lo menos mis escritos. Los publicaré aquí en cuanto aprenda cómo hacer diversos apartados, si ello es posible, que aún no lo sé.

http://spaces.msn.com/members/mmmedalla

22 de novembre, 2005

Ahora ya sabes con quien estás hablando


Bueno, a ver si soy capaz de poner esta foto (u otra parecida) en mi perfil, porque "aquí" ya he visto que si que me la admite, pero "allí" no soy capaz (Dioses del Olimpo, qué malísima soy con la informática)

Bé, a veure si sóc capaç de posar aquesta foto (o una altra de semblant) en el meu perfil, perquè "aquí" ja he vist que si que m'ho admet, però "allà" no en sóc capaç (maremeva, que dolenta sóc amb la informàtica)

¿Qué debe pasar?

No sé què passa, no em publica res, ni les fotos, ni el que escric. Alguna cosa estic fent malament, avui... seguirem buscant.

No sé qué pasa, no me publica nada, hoy, ni las fotos ni lo que escribo. Alguna cosa estoy haciendo mal... seguiremos buscando.

Fent pràctiques/Haciendo prácticas

No sé com fer-ho per publicar imatges. Estic intentant-ho però per mi que la imatge que hi he volgut posar és massa grossa i "no m'ha deixat". Tornarem a provar.

No sé cómo hacerlo para publicar imágenes. Lo estoy intentando pero para mi que la imagen que he querido poner es demasiado grande y "no me ha dejado". Volveremos a probar.

17 de novembre, 2005

Si Malthus levantara la cabeza...

Quan vaig fer primer de carrera - Cantamañana ho pot corroborar, que va estudiar amb mi, que ens passavem apunts i tot això- a "Geografia Humana" ens van parlar de Malthus.

Cuando cursé primero de carrera - Cantamañanas lo puede corroborar, que estudió conmigo, que nos pasábamos los apuntes y esas cosas - en "Geografía Humana" nos hablaron de Malthus.

La teoria econòmica d'aquest deixeble d'Adam Smith em va impactar molt. Es deia que exagerava.

La teoría económica de este discípulo de Adam Smith me impactó mucho. Se decía que era un exagerado y tal.

Se burlaban, de esa teoría... pero cada vez que veo lo que pasa, ya no en el mundo sino sólo en mi tierra... recuerdo cómo quedó mi estado de ánimo el día en que el profe habló de ello y me produjo aquel impacto malthusiano. Salió en el examen. ¡Eh, que no es broma!

Es feia molta burla de la seva teoria... però cada vegada que veig el que passa, ja no pel món sinó solament a la meva terra... em recordo de com va quedar el meu estat d'ànim, el dia en què el profe en va parlar i em va produir aquell impacte malthusià . Va sortir a l'examen. Ep! que no és broma.

http://www.geocities.com/WallStreet/Floor/9680/malthus.htm?200517

16 de novembre, 2005

Estic intentant-ho de veritat. No m'acabo de familiaritzar amb l'espai. No sé posar fotos, no sé posar música, no sé arribar amb normalitat al blog... n'aprendré?

Estoy intentándolo de verdad. No me acabo de familiarizar con este espacio. No sé poner fotos, no sé poner música, no sé llegar con normalidad al blog... ¿aprenderé?


...em fa feliç, aprendre'n o solament he buscat aquest espai com a excusa perquè trobava l'anterior "hortera" i aquest em sembla més seriós, més "literari"? Estic molt equivocada i no hauria d'haver volgut canviar de blog?

.. me hace feliz, aprender, o solamente he buscado este espacio como excusa porque el anterior lo encontraba "hortera" y este me parece más serio, más "literario"? ¿Estoy muy equivocada y no tendría que haber querido cambiar de blog?

Té alguna cosa a veure amb les possibles visites, amb un possible "públic" nou que m'hauré de guanyar? Escric per mi o per als altres?... aquesta i altres respostes m'hauré d'anar donant a poc a poc. Ja ho veurem. De moment continuaré investigant, a veure si trobo les portes, les finestres... més endavant ja em dedicaré a posar les cortines, començarem pel principi.

¿Tiene algo que ver con las posibles visitas, con un posible "público" nuevo que tendré que ganarme? Escribo para mi o para los demás?.. esta y otras cuestiones me las tendré que ir respondiendo poco a poco. Ya veremos. De momento voy a seguir investigando, a ver si encuentro las puertas, las ventanas... más adelante ya veré de qué color pongo las cortinas, empezaremos por el principio.

15 de novembre, 2005

Acabo d'arribar. La casa és buida, les parets encara són blanques. Me l'haig de fer meu, em costarà. Fins ara estava allotjada en un altre lloc, els canvis sempre són durs. M'acostumaré. Una cordial salutació als meus nous veïns.
Acabo de llegar. La casa stá vacía, las paredes todavía son blancas. Tengo que acostumbrarme, hacerme mío este espacio. Me costará. Hasta ahora estaba alojada en otro espacio. Los cambios siempre son duros. Me acostumbraré. Un cordial saludo a mis nuevos vecinos.